Οι Κομνηνοί από όλο τον κόσμο κάθε χρόνο τη δεύτερη μέρα της Λαμπρής συγκεντρώνονται στο οίτυλο όμορφο χωριό της Μάνης και ανταμώνουν σε εορταστικό δείπνο γύρω από τη βυζαντινή Τράπεζα, συνεχίζοντας, την παράδοση.
Την μεγάλη αυτή γιορτή των Κομνηνών την Θέσπισε στην Τραπεζούντα στα 1205 Ο ΑΛΕΞΙΟΣ και καθιέρωσε στο Οίτυλο, ο Στέφανος, εγγονός του Νικηφόρου, κατά τον 16ο αιώνα.
Η ιεροτελεστία της "τράπεζας"
“Αγάπη”
Με την είσοδο στον «Οίκο» γινόταν η “Αγάπη”, δηλαδή η συγγνώμη και συγχώρηση μεταξύ των μελών της οικογενείας που είχαν εμφιλοχωρήσει φιλονικίες και έριδες αλλά και κάθε Κομνηνός ο οποίος συμμετείχε λαμβάνοντας μέρος στην διαδικασία της αγάπης. Στην είσοδο υπήρχε ένα δοχείο με αλάτι και ένα δοχείο με νερό, ο κάθε ένας που έμπαινε έριχνε λίγο αλάτι στο νερό λέγοντας. «όπως διαλύεται το αλάτι έτσι να διαλυθούν οι κάκητες και οι λόβιτες και να μπω σάυτό το σπίτι καθαρός» οι δε εμπλεκόμενοι σε φιλονικίες έλεγαν ο ένας στον άλλο «αν είπα η έκανα κάτι που δεν έπρεπε νερό και αλάτι».
Η παρεξήγηση ή φιλονικία λοιπόν λυνόταν με τον συμβολικό αυτόν τρόπο όπου δηλώναν την επιθυμία συμφιλίωσης και να λησμονηθούν οι αιτίες της φιλονικίας αλλά και τα πικρά λόγια που έχουν ανταλλαγεί. Τέλος, ακολουθεί ο αδελφικός εναγκαλισμός και ασπασμός. Ακολούθως καταλαμβάνουν τις θέσεις τους στην Τράπεζα κατά κλάδο».
Πρόφαγον: Σεμίδαλις άρτος, δηλαδή ψωμί από λευκό ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι, με το οποίο έφτιαχναν την λαμπροκουλούρα, που τρώγεται νοστιμότερη αν βουτηχτεί σε κρασί . Λαλάγγια ή πλέκτες, οι γνωστές λαλαγγίδες, πρόκειται για εορταστική κατανάλωση άρτου ,. Ενώ, το καθημερινό ψωμί παρασκευάζονταν, με μέσης επεξεργασίας άλεσμα γνωστό ως μεσοκάνθαρο άρτο.
Προδόρπια: Μυττωτόν, που σημαίνει πολτός μαύρης μανιάτικης ελιάς με σκόρδο, ελαιόλαδο, ρίγανη και μέλι. Ελαίες μέλενες, δηλαδή, μαυρολιές. Εγκζεστα άλικα ωά, ήτοι βρασμένα σφικτά κόκκινα αυγά. Τυρίτσιν, τυράκι σφέλα. Μυζιθρωτόν, μυζήθρα χλωρή με μέλι. Πλακούς τετυρωμένος, που σημαίνει τυρόπιτα ανοιχτή, με ή χωρίς φύλλο. Φυλλίς θρίδακος, (μαρουλοσαλάτα), εμπλουτισμένη όμως με πορτοκάλι και σύγλινο και επιπλέον με σταφίδες μαύρες, σουσάμι, ξερά σύκα, ξίδι (γλυκάδι), μέλι και ελαιόλαδο.
Άριστον: Δελφάκιον γαστράτον, δηλαδή γουρουνόπουλο ψημένο στη λαδόκολλα, αλειμμένο με μέλι και πασπαλισμένο με καρυκεύματα. Λάγανα τσουχτά, λαζάνια δηλαδή με την απαραίτητη τσουχτή μυτζήθρα,
Οίνος: Αμπελίτης και για την περίσταση κόκκινο (το αυτοκρατορικό χρώμα γαρ) Aγιωργίτικο Νεμέας.
Δούλκιον (επιδόρπιο): Τέλος εσερβίρετο το Δούλκιον Διπλωτές, ήτοι δίπλες με μέλι και καρύδια. Γαλακτοπλακούς, η γαλατόπιτα. Καθώς και τα λεγόμενα "νωγαλεύματα", δηλαδή λιχουδιές και γλυκίσματα, τα οποία συνήθως ήταν λαλάγγια με μέλι, κοπτοπλακούντες με μέλι και τριμμένο καρύδι (τα γνωστά ξεροτήγανα).
Με την δύση του ηλίου, τελείωνε η διαδικασία του εορτασμού, της «τράπεζας».
Γιάννης Κατσουλέας - Κομνηνός, τ. πρόεδρος της Αδελφότητος Κομνηνών - Στεφανόπουλων
Δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο το πρόγραμμα της πασχαλινής μας εκδρομής στην Μάνη και της συμμετοχής μας στην "Τράπεζα"των Κομνηνών και ελάτε μαζί μας:
Comments